Na elke schoolvakantie, lekker uitgerust, er enorm tegenop zien om die eerste ochtend weer veel te vroeg op te moeten staan - en dan merken dat het best wel meevalt.
Ok, het kost wat moeite, je bent moe,maar je zet je er gewoon overheen en daarna gaat het
Vorige week was ik op vakantie in Alicante, Zuid-Spanje. Ik heb heerlijk genoten van de zon, de zee, de warmte... En natuurlijk heb ik ook cultuur gesnoven en heerlijk geshopt.
Dat shoppen was voor mij als avondmens goed te doen: vanaf een uur of twee ’s middags gaan de winkels dicht voor de siësta. Tijdens de siësta liggen de mensen op het strand, of blijven thuis met
Toen we een tijdje geleden een oproep onder de B-Society-leden deden om plaatjes van grappige wekkers (oftewel: Gekkers) te vinden, hadden we niet verwacht zoveel ludieke, humoristische, idiote en flauwe gekkers binnen te krijgen.
Zo is er een wekker die, op het moment dat hij ’s ochtends afgaat, van je nachtkastje af rolt en door de kamer begint te rijden, ondertussen een hoop kabaal makend. Zodat je je bed wel uit móét (en de kamer door moet rennen) om hem uit te zetten.
Uit allerlei onderzoeken blijkt dat avondmensen creatiever zijn dan ochtendmensen. Of dit echt zo is stellen sommigen nog ter discussie, maar er is in ieder geval één persoon die dit stereotype bevestigt: Aimee de Jongh, bekend van haar stripje Snippers. Elke werkdag lezen veel mensen in de trein haar stripjes in de Metro, maar ze zijn ook online te vinden op http://www.snipperscomic.nl . In haar stripjes komen situaties terug die veel avondmensen zullen herkennen; Aimee weet ze in een paar plaatjes grappig en zeer treffend weer te geven.
Neem nu dit stripje van 27 januari waarin ze wakker gebeld wordt door haar moeder en probeert te doen alsof ze alláng op is. Helaas prikt moeders daar gelijk doorheen.
Ook wel eens dat gevoel van: help, ik word gek, ik wil hier weg! Weg van al die regels, weg van de bureaucratie, weg van de chaos en drukte. Ik was uitgekeken op Nederland en voelde al jaren de sterke behoefte mijn geluk elders in de wereld te beproeven. Als ik een lijst met 100 mogelijke emigratie-landen had moeten opstellen dan kwam Denemarken daar zeker niet op voor. En toch leidde een samenloop van omstandigheden en een nieuwe liefde er toe, dat ik in 2002 neerstreek in het midtsjyske Denemarken. Het avontuur kon beginnen!
Ah, heerlijk, vakantie! Lekker uitrusten.
Hard gewerkt de afgelopen weken om alles af te krijgen en de reis in orde te maken. Koffers gepakt, in het vliegtuig naar een verre bestemming: Tokio. Na een vlucht van bijna 11 uur, gevolgd door 3 uur in de trein en de metro, eindelijk ingecheckt in het hotel. Doodmoe plof ik op het bed neer.
Het is hier 7 uur later dan in Nederland. Is het thuis al moeilijk om ‘op tijd’ in bed te liggen, hier lukt dat al helemaal niet. De eerste nacht val ik van de vermoeidheid van de reis om 22:00 in slaap... Om vervolgens om 23:00 weer klaarwakker te zijn en tot 5:00 geen oog meer dicht te doen. Ik weet dat dit de eerste week zo zal zijn; jetlag is mij welbekend. Als ik dan eindelijk slaap gaat om negen uur ‘s ochtends de wekker. De schoonmaakster komt immers over een uurtje en dan wordt er wel verwacht dat je de kamer verlaten hebt. Het ontbijt slaan we vandaag maar even over; dat kan van 8 uur tot 9 uur genuttigd worden. Alsof ik dan al een hap door mijn keel kan krijgen!
De dagen worden korter, het weer verandert en daarmee ook het straatbeeld. De wind blaast kil door de straten waardoor de dikke warme jassen en sjaals weer de boventoon voeren. Misschien dat je overdag nog één keer dat luchtige jurkje of blousje aan kunt maar tegen 'n uur of 4 moet echt de jas weer aan, de kraag omhoog en daarna kan het kledingstuk voor 7 maanden de kast in. Lekker, wintertijd!
De klok gaat weer 'n uur terug, een tijd die veel dichter bij de realiteit of zonnetijd ligt en nu het 's morgens steeds later licht wordt, lijkt een Wake-up Light opeens best handig. Zelf heb ik deze ontwaak-lamp niet maar ben, naar aanleiding van de Wake-Up Challenge van Phillips, eens vragen gaan stellen aan mensen die er wel één hebben.
Het is geen geheim, dus vooruit maar: afgelopen weekend ben ik 40 geworden. Van de ene op de andere dag een "jonge blom". Niet meer de oudste onder de jongeren maar de jongste onder de ouderen. ;)
Enfin. Van mijn broer kreeg ik een leuk 'kinderboekje voor volwassenen'. Het heet Go the F%$k to sleep en is geschreven door de Amerikaan Adam Mansbach met illustraties door Ricardo Cortes. Blijkt geïnspireerd op Adam zijn dochtertje Vivien, die "geen huilbaby, maar een waakbaby" bleek te zijn. Herkenbaar?
Maar de Deense 8-16 samenleving verschilt minder van onze 9-17 samenleving dan je zou denken. Zij zitten nl wel op hun zonnetijd en 8.00 is dus ook echt 8.00. Onze 8.00 is eigenlijk 7.20 zonnetijd.
Wij leven in NL dus niet in een 9-17 maar in een 8.20-16.20 samenleving - nu met zomertijd zelfs in een 7.20-15.20 samenleving!
Gelukkig wel met minder sneeuw en zonder absurde sneeuwruimregels...